Dün akşam müthiş güzel bir sisle geldik. Havanın erken karardığı günlerden biriydi. Kınalı'dan sonra aniden sise daldık. Denizin üstüne konmuş bir bulutun içine girdik sanki. Etrafımız "hiçbir şeyle" sarıldı. Yolcular arasında bir hareketlilik oldu. Dışarı çıkanlar çoğaldı. Kaç metre ötemizi görmediğimizi bilmiyorduk. Mesafe kavramını yitirmiştik. Güvertede güzel güzel demlenen, GPS gibi bir abi vardı. Bir kaptan, bir de o biliyordu nereye gittiğimizi. Kulaç kulaç yerimizi tarif ediyordu. Kıyıya ait tek bir titrek ışık bile görmeden düdük öttüre öttüre vardık iskeleye. Eve yürürken nazladım, sevdim yeniden sisi, ne güzelsin diye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder