Hayattan zaman çalmak

Bu akşam 2 saatten fazla çalıştık. Akıttığımız terler, güçsüzlüğümüzün gözyaşları(ymış). :-)

Herkes çok iyiydi. 

Tek ayakla Çaturanga'da durmayı başardım. Hem sağ hem sol.

Bir sonraki hedefim Bakasana'dan Sopa pozuna geçmek.

Bazı pozları çok estetik buluyorum. Savaşçı hareketleri gibi... Veya yerde yapılan bazı burgulu hareketler.*

Nefes çalışırken, doğal akışta, veriş süremin alıştan uzun olduğunu fark ettim. Önce eşit, sonra 4-6, daha sonra 4-2(es)-8 yaptık. İlerlerken, hipnoza giden yola girdiğimizi düşündüm bir an.

Bazen poz uzun sürüyor (ya da bana öyle geliyor.) O sırada biz öylece duruyoruz; zihnimizi otomatik pilota alıyor, bedenimize komut vermek için komut bekliyoruz. Kaslarımız uzuyor veya sıkışıyor, mutlaka yoruluyor ve bu sırada içim(iz)den sessiz çığlıklar yükseliyor. Dayanmayı başarınca üstünlük bize geçiyor! Gelişiyoruz. 

Bu akşam yine güzeldi. Hayattan zaman çaldım.

Namaste!

*Edit: Estetik bulduğum ikinci pozla ilgili Yiğit Külahlı'dan bilgi geldi: Ardha Matsyendrasana

Konum

Ankara. Her yere yakın, herkesten uzakta.

"Practise makes perfect"

Yapamam sandığım şeylerin üzerinde çalışıp, tekrar tekrar deneyince yapabildiğimi gördüğüme seviniyorum. Birkaç hafta öncesine kadar benim için son derece zor bir poz olan  Bakāsana'yı yapabiliyorum. Sanki kendiliğinden oldu. Yumuşak bir geçişle yapamazdan yapabilir hale geldim. Dünya için küçük, benim için büyük bir adım.