Pazartesi, Ekim 29, 2007

Yazmalı. Yazmaya bir şeylerden başlamalı.

Sevgili Günlük,

Adalet Ağaoğlu'nun günlüklerini okuyorum da, titreyip kendime geliyorum. (Damla Damla Günler, 3 Cilt, Remzi Kitapevi) Allahım yazmak nasıl bir şey?! Ben şu küçük, zavallı halimle koskoca Adalet Ağaoğlu ile benzer sancılar çekiyormuşum. Yeryüzünde yalnız değilmişim! Ama onun yazıya verdiği emek ve harcadığı mesainin yüzde birini bile ayırmıyor/ayıramıyorum. Ama istiyorum.

Bugün kitap fuarına gittik Sümbül'le. Çok nefis kitaplar aldım. İletişim Yayınları standında kendimi kaybettim. Oğuz Atay - Tutunamayanlar, İhsan Oktay Anar - Amat + Suskunlar, Alan Watts - Anında Hava Tahmini (aldığım en ilginç kitap! bulutlara bakıp, hava tahmini yapmayı anlatan, 24 sayfalık pratik bir kitap, ileride tekne sahibi olursam işime yarar heh he), Murat Belge - İstanbul Gezi Rehberi (yıllar önce sevgilime almıştım, e ayrılınca bazı kitaplardan uzak kaldım, bu da onlardan biriydi.). İthaki'den Kemal Tahir -Kurt Kanunu, Doğan Kitap'tan Hasan Ali Toptaş - Harfler ve Notalar + Uykuların Doğusu (Harfler ve Notalar HM'nin bahsettiği bir kitaptı, Uykuların Doğusu da 2006 Orhan Kemal Roman Ödülü almış, merak ettim), 314 no'lu standdan Aydın Şimşek'in bizzat kendi elinden (maalesef imzalatmayı unutarak) Yaratıcı Yazarlık + Estetik ve Mücadele Estetiği (kendisiyle okuma-yazma üzerine yaptığımız sohbet, ayrı bir yazı konusu), Merkez Kitap'tan Karen Armstrong - Mitlerin Kısa Tarihi, Elma Yayınevi'nden Dr. Ali Işık - Yabancı Dil Nasıl Öğrenilmez, Remzi'den Zülfü Livaneli - Sevdalım Hayat (daha çıkalı kaç gün oldu, 10. baskıyı yapmışlar. Remzi Kitapevi'nden çıktığını bilmesem, 100'er 100'er mi basıyorlar diye şüphe edeceğim:P) aldım.

Eve gelir gelmez Amat'a başladım. İhsan Oktay Anar'ın Puslu Kıtalar Atlas'ını okumuştum. HM, Vahide ve Sümbül, Amat'ın da iyi olduğunu söylemişlerdi.

Stantlardan birinde Mustafa Ruhi Şirin'i gördüm, ayaküstü sohbet ettik.

Çıkmadan RYD'nin standına da uğradık. Bülent Fidan, Ortaya Karışık Seyirlik İşler kitabını armağan etti. (E, ben onu da imzalatmamışım!! Neyse haftaya Celil Oker'in imza günü için yeniden gitmeyi planlıyorum, yanıma alayım.)

Sevgili Günlük, yaptığım hesaplara göre, işten-güçten-trafikte harcadığım zamandan (ki artık günde 2 saati aştı!) artan zamanlarda kişisel okuma yazmalarım için günde fazladan 4 saate ihtiyacım var:) Zaten fazla uyumuyorum. Sık sık akşamları dışarı da çıkmıyorum. Bu durumda internet ve tv'yi kısacağım:) Dolayısıyla artık bu yazıya nokta koyma vakti geldi heh he:)

En kısa zamanda tekrar yazacağım, söz:)

Not: Parantezleri de azaltmak lazımmış, artık bir dahaki yazıda:)

Cuma, Nisan 13, 2007

Yaşasın tembellik!


Bugün cuma, sağsalim haftayı bitirirken, tembellikle ilgili yazı yazasım geldi:) Geçen hafta Pandora’nın haftalık kitap postasında yer alan Tembel Ayaklanması kitabı ilgimi çekmişti. Sanırım önceki yaz, tam tatile denk gelen bir zamanda Kitaplık’ın aylaklıkla ilgili bir sayısı vardı, onu da hatırladım.

Tembellik bana öğleye kadar sarkan, gazetelerle salona yayılan pazar kahvaltılarını ya da zamanı, gölgelerden ya da karnımın acıkmasıyla ölçtüğüm şezlongda güneşlenmeyi çağrıştırır. Hafta sonu mesaileri vardı bir süredir, 2 haftadır da film festivalindeki 11:00 seansları nedeniyle kahvaltı keyfi yalan oldu. Güneşlemeye de daha epey var. Tembellik yapmayı özledim.

Pazar, Ocak 07, 2007

Kitaplar



Gece uyumadan önce okuduğum kitap, yolculuğa çıkarken yanıma aldığım kitap, plajda birlikte bronzlaştığım ya da bekleme salonunda birileriyle konuşmaktan beni kurtaran kitap, vapurda sayfalarını rüzgarın çevirdiği veya bazen yemeği birlikte yediğimiz kitap genelde aynı değil.

Gece yatmadan önce kişisel gelişim türü kitapları kesinlikle kafam çekmiyor mesela. Uzunca bir dönem yatarken Türk Gülmece Öyküleri Antolojisi’ni okudum. Pozitif bir ruh haliyle uykuya başlamak için... Kitap kalın olmasına kalındı ama uzun süre bitirememiş olmamın nedeni, yatakta okurken sadece 2-3 sayfadan sonra uykuya dalıyor olmam. Okuma lambamı bile kapatamam çoğu zaman.

Epeydir yatarken şiir okumaya çalışıyorum. Kelimelerin konsantre, anlam yüklü kullanılışları kafamda iyice yer etsin istiyorum. Rüyalarda Problem Çözme diye bir kitap okumuştum, yatmadan önce alt bilinci programlamak mümkünmüş.

Uzun yolda birkaç kez biyografi denk geldi. İş Kültür’ün biyografimsi serisi olan Nehir Söyleşileri’nden birkaçını yollarda devirdim. Biyografileri çok severim. Mesela Adalet Ağaoğlu’nun günlüklerinin bir kısmı olan Damla Damla Günler’ini okurken bir yazarın iç seslerini duymak çok etkileyici bir deneyimdi. Bir yanda yazma sancıları, diğer yanda devam eden günlük yaşam... Önceki yaz elimdeki kitap yolun yarısında bitiverince, mola yerinde Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Saatleri Ayarlama Enstitüsü’nü almıştım. Yolculuğun geri kalanı kıkırdayarak ve nasıl oldu da bu kitabı daha önce okumadım diye hayıflanarak geçmişti.

Yıllar önce bir Bodrum tatilinde Trevanian’la tanışmış ve o hafta içinde Türkçe’ye çevrilmiş bütün Trevanian’ları okumuştum. Unutulmaz bir haftaydı.

Bazen okumalarım durur. Kendimi kitaba veremem, kitap okuduğumu unutamam, kitabın içine giremem bir türlü. Aynı sayfayı birkaç kez okurum.Hatta kaldığım yerden devam edemediğim, biraz daha geriden aldığım zamanlar olur. Kitaplar yığıldıkça üzerimdeki baskı artar, okumam lazım diye içim içimi yer. Bu gibi zamanlarda kurtarıcım bilim-kurgudur. Jules Verne, Isaac Asimov, Frank Herbert, Arthur C. Clarke’ı çok severim.

Gündüz okumalarımda ise öykünün yeri ayrıdır. Bir ara öğlen yemeklerinde dışarı kaçardım. Ajansın yakınlarında bir park vardı. Çekmecemde de her zaman öykü kitabı, öykü dergileri olurdu. Yarım saat temiz havada okumak çok iyi gelirdi. Hatta sanat yönetmeni bir arkadaşımla bunu sistemli olarak yapmıştık bir dönem.

Yakın zamana kadar artık öğrenmek için bir şey okumanın zor olduğunu düşündüğümü fark ettim. Yüksek lisans yapmaya karar verirken tekrar ders çalışma fikri beni ürkütüyordu. Çünkü okurken bir şeyler öğrenmek başka, öğrenmek için okumak başka düşüncesine kapılmışım bilmeden. Oysa dersler başlayınca konu ilgi çekici olduğu sürece öğrenmek için tekrar bir şeyler okuyabildiğimi sevinerek gördüm. Aslında şimdi yazarken fark ettim, saçma bir düşünceymiş bu. Yıllardır her yeni müşterinin ciğerini öğrenmek için sayfalar dolusu okuyup, günlerce ders çalışmıyor muydum zaten! Gözümde büyütmüşüm demek ki...

Bazen de elimden "hiç" bırakamadığım kitaplar olur. Yıllar önce Tom Robbins'in Parfümün Dansı’nı öyle okudum.

Neyse saat epey ilerlemiş. Biraz Attila İlhan okuyup yatayım artık...